مقایسه تأثیر درمانی پماد تریامسینولون موضعی داخل دهانی و محلول گیاهی مورد در درمان ضایعات آفتی مینور دهان

مقدمه و هدف: آفت دهان به صورت زخم های منفرد یا متعدد دردناک عود کننده در مخاط دهان تظاهر می یابد. تعدادی از بیماران مبتلا عودهای مداوم را تا چندین سال نشان می دهند، بنابراین آفات درمان ضرورت می یابد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر مقایسه ای پماد تریامسینولون موضعی داخل دهانی و محلول گیاهی مورد در درمان آفت مینور دهان بود. مواد و روش ها: این مطالعه یک پژوهش کارآزمایی بالینی است که در سال 1388 در دانشگاه علوم پزشکی کردستان بر روی 100 بیمار مبتلا به آفت دهان انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. به یک گروه از بیماران محلول مورد و به گروه دیگر پماد تریامسینولون موضعی داخل دهانی داده شد. یک هفته بعد اظهارات بیماران از لحاظ زمان برطرف شدن درد و بهبود کامل ضایعه دهانی از لحاظ قرمزی و زخم ثبت گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری تی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: پس از درمان در گروه پماد تریامسینولون موضعی داخل دهانی و گروه محلول مورد پاسخ درمانی دیده شد که از نظر میزان پاسخ به درمان بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد(05/0p<). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که محلول گیاهی مورد در درمان آفت مینور دهان مؤثر است و اثرات درمانی آن قابل مقایسه با داروی پماد تریامسینولون موضعی داخل دهانی می باشد.